Het is een soort ritueel geworden en een logistieke redenering zit er natuurlijk bij. Hoewel het weer nu vrij warm is voor de tijd van het jaar, ben ik toch wel een koukleum. Vooral op de fiets voel ik de wind in mijn gezicht en haren erg goed. Ik probeer mijn handschoenen zo dichtmogelijk bij mijn portomonnee, sleutel of jas te leggen.
Rede hiervoor is simpel, ik wil geen tijd verliezen aan het zoeken van spullen. Mijn sleutels hebben een vaste plek in het huis en iedereen die bij mij binnenkomt weet dit want mijn sleutel ligt bijna nooit langer dan 3 minuten op een tafel, aanrecht of kast. Ik heb een speciale kom gereserveerd voor mijn sleutels. Om lawaai te verminderen ligt er een opmaat geknipte antislipmatje en blijft de kom langer mooi.
Naast de kom ligt er niet ver vandaan een plek gereserveerd voor mijn portomonnee. Als een minimalist hou ik de inhoud van mijn geldbuidel dun. Alle bonnetjes gaan in een speciaal bakje voor de administratie. Zo min mogelijk rotzooi gaat ermee als ik buitendeuren ga.
En wat neem je vaak mee als je na buiten ga: portomonnee en sleutels. Dus bij deze objecten kan ik mijn handschoenen vaak vinden.
Of mijnn handschoenen zit vaak in de jas want als ik na buiten ga doe ik liever een jas aan in plaats van een dikke trui. Dus makkelijk.
Waarom haal ik bijna altijd alle zakken leeg van de jas. Simpel, ik wil van mijn jas genieten en als ik zoveel spullen erin doe en ophang gaat de model van de jas hangen en dat is niet mooi. Ook gebruik ik meer dan een jas en soms zijn er gewoonweg niet genoeg zakken.
Ik zoek nu niet meer na mijn spullen maar vind het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten