Ik leefde nog steeds niet als een minimalist. Mijn doel was om zo min mogelijk rotzooi te hebben en niet urenlang zoeken na wat ik nodig heb. Destijds had ik een video gezien over overconsumptie. De werking van de consumentenmarkt en marketing. Tijdens het kijken na de video begon ik in mijn gedachten lijntjes trekken. Waarom en wat consumeer ik. Ik consumeer om een leegte op te vullen, dat ben ik continue aan het doen. Een leegte opvullen.
Het was eng om naar mezelf te kijken en een leegte te zien. Alleen wiste ik niet dat leegte ook een optie was. Misschien heeft het met opvoeding te maken maar leeg wordt vaak gezien als negatief en vol als positief. 'de glas is half vol of de glas is half leef' wordt vaak gebruikt om te zien of iemand pessimistisch of optimistisch is.
Leeg, betekent niet minder plezier of vreugde. Nee, ik was niet volwassene genoeg om te zien dat plezier en vreugde een keuze is die ik maak. De leegte die ik had, had ik gecreëerd door mezelf te negeren en mezelf als positief neer te zetten. Terugkijkend, was ik dom of is bang een beter omschrijving.
Om de leegte niet te vullen heb ik langzamerhand doosjes en opberplekken vermindert. De gelabelde plekken opbergplekken werden leefruimtes, ruimte om te leven. Van enkele dozen met knutselspullen heb ik al afscheid van genomen.
De doosjes en opberplekken leidde ertoe dat ik de spullen wil houden. Ik weet nu dat doosjes en opbergplekken eigenlijk heel gevaarlijk zijn. En de leegte dat bij het verwijderen van spullen naar boven komt spelen, heb ik leren te omarmen. Leegte heeft nu een positieve effect om iets te bereiken dat niet tastbaar is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten