Hoewel ik niet van de daken afschreeuw dat ik minimalisme bewonder en uitoefen laat ik wel merken dat ik niet veel nodig heb. Zo krijg ik nog veel afdankertjes maar ik ben er altijd heel erg blij mee. Ik gooi veel gemakkelijk spullen weg en dat doe ik zonder schuldgevoel.
Minimalisme is bij mij een process in actie. Elke keer dat ik mijn kamer netjes maak zie ik wel iets dat daar niet hoort. Dus gooi ik het weg of zoek er een nieuwe plaatsje ervoor. Het lijkt wel of ik telkens minder nodig heb.
Het is ook een verademing om weinig te bezitten en dat zie ik nu heel er goed. Het proces ervan begint en eindigt nog lang niet. Ik heb in en door het huis al veel weggedaan en er kan nog wel wat weg.
Meestal is het niet dat de bestemming dat ertoe doet maar de weg erna. Zo had ik gisteren besloten om tassen weg te doen en uiteindelijk heb ik er geen een weggedaan. De meeste tassen die ik heb, heb ik gekocht in het buitenland. Er is een uitzondering op twee maar een ervan is al weggedaan omdat ik het uitgeleend hebt aan mijn moeder en het versleten was. Nu heb ik nog een bruzyleen tas een hele grote. Misschien die weg doen? Maar zo kan ik bijvoorbeeld geen afstand doen van mijn witte robin hood tas uit Taiwan of tassen die ik gekregen heb. Tassen is mijn zwakke punt.
Verder heb ik wel grote dozen en andere spullen die ik niet meer gebruik weer op een stapel gedaan. Een oude gsm gevonden en deze moet natuurlijk gerecycled worden maar alles gaat eerst de stapel van 'get out of my life'. Mijn 'keep it' stapel wordt geleidelijk ook groter. De meeste spullen zijn nu nog bestempelt als 'have yet to decide'.
Mijn hobby's nemen ook veel plek in beslag en het wordt tijd een beetje te minderen of echt creaties online te verkopen. Laten ik eens zien of er vraag erna is. Of als cadeautjes weggeven is ook top.
Het proces gaat verder met continue consuminderen, recyclen, repurposen en hergebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten